شعری از حمید مصدق

 من به درماندگی صخره و سنگ    

من به آوارگی ابر ونسیم   

من به سرگشتگی ‌آهوی دشت  
من به تنهایی خود می مانم
من در این شب که بلند است به اندازه حسرت زدگی   

گیسوان تو به یادم می اید
من در این شب که بلند است به اندازه حسرت زدگی   

شعر چشمان تو را می خوانم   

چشم تو چشمه شوق
چشم تو ژرفترین راز وجود
برگ بید است که با زمزمه جاری باد
تن به وارستن عمر ابدی می سپرد   

تو تماشا کن   

که بهار دیگر
پاورچین پاورچین   

از دل تاریکی می گذر
و تو در خوابی  

 و پرستوها خوابند
و تو می اندیشی
به بهار دیگر
و به یاری دیگر
نه بهاری   

و نه یاری دیگر
حیف  اما من و تو
دور از هم می پوسیم   

غمم از وحشت پوسیدن نیست
غمم از زیستن بی تو دراین لحظه پر دلهره است  

 دیگر از من تا خاک شدن راهی نیست     

 از سر این بام
این صحرا این دریا
پر خواهم زد خواهم مرد
غم تو این غم شیرین را   

با خود خواهم برد

حمید مصدق

از تو گذشتم

خیلی وقتا خیلی چیزا هست که مجبوریم با همه تعلق خاطری که  بهش داریم ازش دل بکنیم و فراموشش بکنیم . این خیلی چیزا میتونه یه لباس باشه . یه تفریح ساده باشه . یه حرف باشه و یا یه عقیده . خوب دل کندن از این چیزا هر چقدر هم سخت باشه باز میشه فراموششون کرد اما .... اما اگر اون چیزی که قراره ازش بگذریم یه نفر باشه چی ؟ اگه اون یه نفر عشق توی قلبت باشه چی ؟ گذشتن از عشق خیلی سخته مخصوصا اینکه تو بخاطر منافع عشقت ازش بگذری میدونی چرا وقتی به اینجا رسیدم نگفتم فراموشش کنی . من معتقدم عشق و کسی که عاشقشی رو هیچ وقت نمیشه فراموش کرد شاید بتونی تو صفحه های قلبت یه جا قایمش کنی و مدتها بگذره اما اون همیشه مثل یه خاطره تو اون صفحه حک میشه و تو بعضی وقتا میری سراغ یادش . هیچ وقت نمیتونی فراموشش کنی فقط میتونی به خاطر علاقه ای که بهش داری به خاطر خودش ازش بگذری تا اون خوش باشه . اگه تو این کارو حتی یک بار تو زندگیت انجام دادی باید بهت بگم که خیلی دل بزرگی داری . یه دل بزرگ به اندازه ی تمام دریا ها واقیانوسای دنیا .  

رنگ این شعرو سیاه میگذارم تابدونی چقدر دلم برای از تو گذشتن غمگینه 

« از تو گذشتم »

از تو گذشم هر نفس

تا بتونم ثابت کنم

عاشقتم حتی اگه

دل بکنم از عشق تو

بخوام فراموشت کنم

بگذرم از هر چی که هس

تا بتونم باور کنم

عشق یه جور بازی تلخ

عشق یه جور زهرهو بس

از تو گذشتم هر نفس

تا بتونی دل بکنی

بخوای فراموشم کنی

باشی به یاد دیگری

از تو گذشتم هر نفس

تا بگی بی وفا شدم

تا فِک کنی این من بودم

تو تنهایی به عشق تو

آلوده ی  خطا شدم

از تو گذشتم هر نفس

لیاقت چشمای تو

یه دنیا نورو ستارَس

تو دستای خالیِ من

شب سیاهِ خاطرَس

تیر خلاصو میزنم

از دل من رفتی ، برو

دلم میخواد تو چشم تو

اینو بخونم که میگی

باور ندارم حرفتو

دلم میخواد توی صدات

بشنوم این ترانه رو

بهم بگی بمون نرو

صدام میخواد شعر تو رو

نازنین از تو میگذرم

از تو و از نگاهِ تو

شعرای من بدون تو

نمیگیرن یه رنگ نو

صدای تنهاییِ من

میخواد بمیره واسه تو

بمیره ثابت بکنه

عاشقته حتی اگه

دل بکنه از عشق تو  

آنچه در من نهفته دریاییست 

عشق تو یعنی همه چیز

چقدر دوستت دارمو برات تکرار کردم . چقدر فدای اون چشمای سیاهت شدم . چقدر از هر اخم قشنگت لرزیدمو برای هر لبخند جادوئیت جون دادم . چقدر اون نگاه باشکوهتو از پشت هزار هزار پنجره نگاه کردمو برات از دور مردم .  

چقدر سخته نتونی عشقتو به یه نفر ثابت کنی . مجبور بشی سکوت کنی و از راه دور تماشاش کنی . چقدر سخته که بدونی اگه اون یه نفر بدونه تو عاشقشی میره و پشت سرشو نگاه نمیکنه و رفتن اون مردن توإ .  

رفتن تو مردن منه . پس مثل همیشه سکوت میکنم و تو قلب مو شعرام عاشقت میمونم . شاید یه روز این سکوتو بشکنم و نمیدونم اون روز کی میاد . اما نمیتونم بهت نگم دوست دارم .میگم دوست دارم . بذار تو فکر کنی که من دارم از روی محبت اینو بهت میگم نه از روی عشق.  

« عشق تو یعنی همه چیز »

از آسمون ستاره ای

شدی تو شب سیاهیام

رو قاب خیس پنجره

نشستی تو تنهائیام

به عشق تو زنده شدم

نفس رو از من پس نگیر

از تو چه دیوونه شدم

جنونو از دلم نگیر

یه بار مثه یه آشنا

دستمو تو دستت بگیر

سرتُ رو قلبم بذار

طپش یک عشقو ببین

از تو نشستم تو دلم

لذت یک حس عجیب

برای قلب کوچیکم

عشق تو یعنی همه چیز

نگاتو تو چشمم بریز

بغضمو از صدام بگیر

سخته از عبور از عشق تو

منو از سیاهی شب

منو از تنهایی و درد

منو از بی تو گذشتن

منو از مردن بگیر

تو عشق ناپیدای من

محبوبه ی یکتای من

ترانه های شاد من

تو هر غزل مهمان من

تو مرهم و در مان من

عشق تو شد ایمان من

رویای جاویدان من

آنچه در من نهفته دریاییست